Als een mens een vis wordt…

Kerst is bij uitstek het feest waar het ‘hogere’ en het ‘lagere’ bij elkaar komen. Waar de hemel en de aarde elkaar raken. Opnieuw een gedeelte uit een van de boeken van de Amerikaanse journalist en schrijver Philip Yancey, dit keer uit ‘The Jesus I never knew’. Het kan helpen Kerst te gaan ervaren als feest waar hemel en aarde bij elkaar komen. Ook als je niet van een aquarium en vissen houdt.

“Om haar zes jaar oude zoontje de verschillende dieren te leren kennen gebruikte een vriendin van mij, Kathy, een ‘rara’ spelletje. Toen hij aan de beurt was, zei hij: “Ik denk aan een zoogdier. Hij is groot en kan toveren.” Kathy dacht even na en gaf het toen op. “Ik weet het niet.” “Het is Jezus”, zei haar zoontje triomfantelijk. Op dat moment leek dat nogal een oneerbiedig antwoord, vertelde Kathy mij, maar toen ze er later nog eens over nadacht, kwam ze tot het besef dat haar zoon blijk had gegeven van een verbijsterend inzicht in wat de menswording in werkelijkheid betekende: Jezus als zoogdier!

Ik ging iets van de menswording begrijpen toen ik een zoutwater-aquarium had. Ik kwam tot de ontdekking dat het goed zorgen voor een zeewater-aquarium geen eenvoudige zaak is. Ik moest voortdurend proeven nemen om het nitraatniveau en het ammoniagehalte na te gaan. Ik voegde vitaminen, antibiotica en sulfonamiden en voldoende enzymen aan het water toe om een rots te laten groeien.  Ik filterde het water door glasvezels en koolstof en stelde het bloot aan ultraviolet licht. Gezien alle energie die ik er in stak, zou je mogen aannemen dat mijn vissen mij op zijn minst dankbaar zouden zijn. Maar dat was niet het geval. Steeds als mijn schaduw boven het aquarium opdook, doken ze zo snel mogelijk weg in de dichtstbijzijnde schelp. Zij lieten mij slechts één ‘emotie’ zien: angst. Hoewel ik driemaal daags het deksel optilde en volgens een vast schema voedsel toediende, reageerden zij iedere keer weer op mijn verschijning alsof ik vast van plan was hen te kwellen. Ik kon ze niet overtuigen van mijn zorg voor hen.

Voor mijn vissen was ik een godheid. Ik was te groot en mijn handelingen waren te onbegrijpelijk voor hen. Mijn goede zorg voor hen beschouwden zij als wreedheid en mijn pogingen om hen gezond te houden als destructief. Ik begon in te zien dat, als ik hun ideeën wilde veranderen, er een vorm van incarnatie moest plaatsvinden. Ik zou een vis moeten worden en de taal leren ‘spreken’ die zij konden begrijpen.

Als een mens een vis wordt, is dat nog niets in vergelijking met als God een kind wordt. En toch is het dat wat er volgens de evangeliën te Bethlehem gebeurde. De God die de materie schiep, nam de gestalte daarvan aan, alsof een kunstenaar een onderdeel van zijn schilderij wordt of een toneelschrijver een toneelspeler in zijn eigen stuk. God schreef een verhaal, en gebruikte daarbij uitsluitend echte personen op de bladzijden van de werkelijke geschiedenis. Het Woord werd vlees.”

Een bijzonder Kerstfeest gewenst!

Dit bericht is geplaatst in Geen categorie. Bookmark de permalink.

Eén reactie op Als een mens een vis wordt…

  1. Gert schreef:

    Gaaf zeg!
    Wederom Dank!
    Kea Leboha, baie dankie!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *