In december 2022, vlak voor Kerst, was ik een paar dagen in de Abdij van Egmond in Egmond-Binnen. Een prachtige plek van rust, stilte en gebed. En een gemeenschap van monniken die in die sfeer van stilte en gebed hun werk doen. Ik besloot die donderdagmiddag een wandeling te maken door het duingebied richting zee. Om via het strand door te lopen naar Egmond aan Zee en dan door het dorp naar een bushalte om de bus te pakken terug naar Egmond-Binnen. Een koude, maar prachtige wandeling was het. In een stil en eenzaam duingebied. Met aan zee prachtige luchten. Met een scherpe scheiding tussen zonlicht en overtrekkende buien. Als ik in Egmond aan Zee neergestreken ben in een strandtent besluit ik even op Marktplaats op zoek te gaan naar een beeldje of afbeelding van Jezus als herder. Naar aanleiding van het verhaal waarin hij zichzelf vergelijkt met een goede herder. Ik ben al langer van plan dit te geven aan iemand waarvan ik vermoed dat ik die persoon er blij mee ga maken. Waarom ik er op dit moment naar op zoek moet, geen idee. Soms heb je van die ingevingen. In ieder geval kom ik al snel een ingelijste foto van een beeld tegen en ik doe een bod.
Als ik mijn weg vervolg door Egmond aan Zee stuit ik op een Vintage winkel. Met zowaar ook religieuze afbeeldingen en beeldjes in één van de etalages. De winkel is gesloten en gaat pas op vrijdag open. Als ik door de ruit tuur, hoor ik achter mij een stem: “Zoek je iets?” Als ik mij omdraai zie ik een vrouw die uitlegt dat de winkel van haar vriend is.”Als je iets ziet wat je wilt hebben, ik kan de sleutel wel halen hoor. Ik woon hier om de hoek.” Ik leg haar uit waar ik naar op zoek ben. En zij geeft aan dat de meeste religieuze objecten die ze verkopen in de etalage zichtbaar moeten zijn. Ik kijk nog eens, maar geen herderfiguur te zien. Toch besluit ik nog eens goed te kijken en als mijn ogen zich op de bovenste helft van de etalage richten, zie ik daar tot mijn grote verbazing exact dezelfde ingelijste oude foto die ik net op Marktplaats heb gezien, maar dat was toch echt van een andere verkoper. Dit kan niet waar zijn! De ontdekking maakt mij blij. Maar als ik mij omdraai is de vrouw die mij aansprak in geen velden of wegen te bekennen. Wat nu te doen? Ik bel het 06-nummer dat op het papier met de openingstijden staat. De man die opneemt, geeft aan dat ik de foto mag kopen, maar dan moet ik toch echt op vrijdag terug komen. En dat wordt lastig. Helaas, geen winkeldeur die open gaat. Daar hangt de foto, voor nu onbereikbaar.
Wat te doen? Aan de overkant zie ik een supermarkt. Stel nu eens dat… Ik besluit een poging te wagen en steek de straat over. In de supermarkt scan ik de mensen. En ja hoor, in één van de gangpaden loopt de vrouw die mij aansprak. Als ik haar over mijn ‘vondst’ vertel, belt ze even met haar vriend en geeft zij aan dat als ze klaar is ze de sleutel kan ophalen, zodat ik de foto kan afrekenen en meenemen. Mijn reddende engel!
Blij loop ik even later met mijn aanwinst richting bushalte. En als de buschauffeur verderop mij bij het uitstappen ook nog eens Gods zegen toewenst, loop ik in het donker met een wel heel bijzonder gevoel terug naar de Abdij. God is in the air!