Eten in de vastentijd

Vasten van eten en drinken doe ik deze 40 dagen tijd niet. Laat ik het maar eerlijk zeggen: Ik ben daar niet zo goed in. En gelukkig heb ik Jezus aan mijn zijde. De man die door zijn criticasters een veelvraat en dronkaard werd genoemd. De man die regelmatig at en dronk met mensen die erg van hem verschilden. En ook de man die als antwoord op de vraag waarom zijn leerlingen niet deden aan vasten, antwoordde: “U kunt toch niet verlangen dat de bruiloftsgasten vasten zolang de bruidegom bij hen is?”

Eten en drinken met mensen die anders zijn dan jijzelf, niet jouw soortgenoten, levert verrassende dingen op. Sinds een paar maanden eet ik regelmatig in de buurtkamer bij mij in de buurt. Elke week wordt er op een vaste avond een uitgebreide maaltijd geserveerd, vrijwillig gemaakt door buurtbewoners. En zowel oude bewoners, mensen die al hun leven lang in de wijk wonen, als nieuwe  bewoners schuiven aan. Mensen met een uitkering en zogenaamde ‘yuppen’, ouderen en kleine kinderen delen de maaltijd. Naast dat ik kan genieten van lekker eten en drinken, ontstaan er zeer diverse gesprekjes over de buurt, over het stadsdeel, over het leven van vroeger en nu en alle sores die daarbij komen kijken. En dat levert in ieder geval een relativering  op van mijn eigen leven, subgroep en dingen waar ik mij druk over maak. Soms confronterend, vaak een verademing. Bovendien blijken we meer met elkaar gemeen te hebben, dan op het eerste gezicht lijkt. Als ik aan het einde van de maaltijd moet bekennen dat ik opnieuw geen contant geld mee heb  genomen om te betalen, net als de vorige keer, en dus nog een bedrag heb open staan, grapt een buurtbewoner: “Pas maar op, straks sturen we de deurwaarder op je af.”

Aan het begin van de film ‘Les Misérables’ wordt de op borgtocht vrijgelaten Jean Valjean gastvrij ontvangen door de bisschop in het dorp waar hij ’s avonds beland is. Hij vertelt alles over zichzelf, inclusief het feit dat in zijn paspoort staat dat hij gevaarlijk is. Tijdens de maaltijd vraagt de huishoudster angstig en nieuwsgierig tegelijk welke  misdaad hij heeft begaan. Jean Valjean antwoordt: “Misschien heb ik wel iemand vermoord.” En kijkend naar de bisschop: “Misschien vermoord ik u wel.” Waarop de bisschop reageert: “Hoe weet u zeker dat ik u niet zal vermoorden?” “Is dat een grap?” vraagt Jean Valjean. “We moeten elkaar vertrouwen” reageert de bisschop.

Naïef? Zijn vertrouwen wordt namelijk die nacht beschaamd door zijn gast die er met het tafelzilver vandoor gaat. Of kent de bisschop het geheim van die man, door velen veelvraat genoemd, die 2000 jaar geleden bij iedereen aan tafel aanschoof,  zonder onderscheid te maken. Die voor zijn feest en voor zijn maaltijd iedereen uitnodigt. Uit wat voor bevolkingslaag je ook komt. Hoe je curriculum vitae of strafblad er ook uitziet. Bij die man schuif ik graag aan. Met of zonder vasten.

P.s. Deze blog is ook gepubliceerd op www.40dagendelen.nl van TEAR.